Leczenie nadpotliwości

Nadpotliwość to uciążliwa choroba występująca częściej u mężczyzn niż u kobiet, w dużym stopniu utrudniająca codzienną aktywność i jakość życia. Nieleczona doprowadza do ograniczenia aktywności zawodowej i kontaktów towarzyskich. Dlatego warto rozpocząć leczenie nadpotliwości.

Lekarze wyróżniają miejscową nadpotliwość, która dotyczy pach (ok. 30-40% przypadków), stóp, dłoni i czoła, a także hiperhydrozę uogólnioną obejmującą całe ciało.

Najpopularniejszą i przynoszącą najlepsze efekty metodą walki z nadpotliwością jest terapia toksyną botulinową, której działanie polega na blokowaniu połączeń między zakończeniami nerwów a unerwianymi przez nie gruczołami wydzielania zewnętrznego (blokowanie tzw. synaps).

Precyzyjne ostrzykiwanie obszarów objętych problemem za pomocą toksyny botulinowej blokuje nerwy zaopatrzone w gruczoły potowe, co zapobiega wydzielaniu się potu.

LECZENIE NADPOTLIWOŚCI – wskazania

• nadmierna i uciążliwa potliwość dłoni, stóp i pach

LECZENIE NADPOTLIWOŚCI – EFEKTY

Efekty terapii można zauważyć już po kilku dniach, ale na pełne rezultaty należy poczekać 7- 14 dni, po których odbywa się wizyta kontrolna w celu ponownego przeprowadzenia testu Minora oraz ewentualnego dostrzyknięcia leku.

Terapia toksyną botulinową blokuje nadpotliwość na okres 4- 10 miesięcy. Czas utrzymywania się efektów jest indywidualny i zależy od wielu czynników.

Powtarzanie zabiegów pozwala na wydłużenie tego efektu.

U pacjentów, u których toksyna botulinowa wykazuje niezadowalające efekty, warto rozważyć leczenie ultradźwiękami lub radiofrekwencją.

LECZENIE NADPOTLIWOŚCI – przebieg zabiegu

Przed przystąpieniem do zabiegu lekarz wykonuje test Minora, czyli test jodowo- skrobiowy, podczas którego miejsce wskazane do zabiegu smarowane jest jodyną oraz posypywane skrobią. Obszary z nadmierną potliwością zmieniają zabarwienie na czarne, dzięki czemu lekarz dokładnie widzi, które miejsca szczególnie należy poddać leczeniu. Zabieg wykonywany jest po uprzednim znieczuleniu pacjenta specjalnym kremem. Lekarz za pomocą bardzo cienkiej, sterylnej igły dokonuje precyzyjnych śródskórnych wstrzyknięć preparatu.

LECZENIE NADPOTLIWOŚCI – przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub substancje pomocnicze zawarte w preparacie
• Zakażenie w miejscach wstrzyknięć
• Zaburzenia neurologiczne
• Stosowanie antybiotyków z grupy aminoglikozydów (amikacyna, tobramycyna, gentamycyna)
• Stosowanie leków wpływających na przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe
• Osłabienie mięśni, obecność miastemii rzekomoporaźnej, zespół Eatona Lamberta, zespół stwardnienia bocznego zanikowego lub inne przewlekłe choroby mięśni
• Ciąża, karmienie piersią